De Koran: Het ware morele kompas

Overal ter wereld proberen miljoenen moslims hun leven te leiden naar het voorbeeld van de Profeet. Ze lezen ḥadīth-boeken vol verhalen over hoe hij zijn buren hielp, de hongerigen voedde, zijn vijanden vergaf en liefdevol voor zijn familie zorgde. Ze geloven dat deze verhalen de sleutel zijn tot goed gedrag en ware moraal. Voor velen vormen ze het hart van de islamitische ethiek.

Maar dan rijst een diepere vraag: is de Koran zelf niet al het volledige morele kompas dat we nodig hebben?

Zou Degene die “een Boek volledig heeft uiteengezet” (6:114) en “een uitleg voor alle dingen” (16:89) werkelijk het belangrijkste aspect van ons bestaan hebben weggelaten - ons karakter, onze houding tegenover anderen, ons moreel kompas?

Wie de Koran met een open hart leest, merkt dat hij rechtstreeks tot onze ziel spreekt. De Koran leert ons hoe we moeten spreken met respect, lopen met bescheidenheid, vergeven met grootmoedigheid, geven zonder bijbedoeling, en zelfs hoe we moeten reageren op onrecht. Hij roept ons op tot eerlijkheid, barmhartigheid, geduld, rechtvaardigheid en nederigheid.

De Profeet bracht geen nieuw moreel systeem. Hij belichaamde de boodschap die al aan hem was geopenbaard. Zijn gedrag was de Koran in beweging; levend, voelbaar, vol betekenis. Als we hem echt willen volgen, moeten we onze blik richten op dezelfde bron waar hij zijn leiding vond: de Koran zelf.

De vraag is dus niet of we genoeg richtlijnen hebben gekregen, maar of we werkelijk vertrouwen hebben in het Boek dat Allah als volmaakt heeft verklaard.

Laten we daarom terugkeren naar de Koran, niet slechts om te lezen, maar om te leven wat erin staat. Vers voor vers onthult hij een tijdloze levenswijze, een goddelijke weg die ons leert hoe we met waardigheid, liefde en rechtvaardigheid kunnen leven.