Steniging (رجم) - Rechtvaardigheid van God of een traditie van mensen?
"Dit zijn de openbaringen van God, Wij dragen ze in waarheid aan jou voor. In welke hadith, na God en Zijn openbaringen, geloven zij dan?"
Koran 45:6
We hebben het allemaal wel eens gezien.
Een vrouw, tot haar middel ingegraven in de grond.
Een kring van mannen om haar heen, stenen in hun handen.
Ze schreeuwt van angst. Dan… stilte.
Weer een leven verloren, in de naam van “islam”.
In landen als Afghanistan onder Taliban-regime, of in andere gebieden waar zogenaamde “shariawetten” gelden, wordt deze straf "steniging tot de dood" nog altijd publiekelijk uitgevoerd.
Voor velen van ons voelt het afschuwelijk.
Maar we zijn jarenlang verteld dat dit bij islam hoort.
Dat het Gods wet zou zijn.
Maar klopt dat wel?
Staat dit werkelijk in de Koran?
Heeft God ooit zoiets bevolen?
Laten we de verzen zelf onderzoeken en ons afvragen:
Waar komt steniging écht vandaan? Van God? Of van iets anders?

Wat betekent رجم (rajm) eigenlijk? - Volgens Lane’s Lexicon
De klassieke Arabische woordenlijst van Lane biedt diepe inzichten in de werkelijke betekenis en nuances van het woord رجم (rajm)
De wortel heeft meerdere betekenissen, waaronder:
- Iemand stenigen of met stenen gooien (letterlijk)
- Vervloeken of uitschelden
- Verjagen of wegsturen
- Gissen of op goed geluk iets beweren
- Iemand vals beschuldigen of belasteren
We zien dus dat rajm veel meer inhoudt dan alleen het fysiek gooien van stenen.
Het omvat ook mentale en verbale agressie, uitsluiting, laster, en wilde speculatie.
Een woord vol lagen... die in de Koran op verschillende manieren naar voren komen.

Hoe رجم (rajm) in de Koran voorkomt
De wortel رجم komt in de Koran op verschillende manieren voor. Laten we eens bekijken hoe het gebruikt wordt en wat dat ons zegt:
Vers | Spreker | Context |
---|---|---|
3:36 | Maryam's moeder | Bescherming zoeken |
11:91 | Ongelovigen tot Sjoe’aib | Dreiging met geweld |
15:17 | God | Sterrenbeeld |
15:34 | God | Iblis wordt verdreven |
16:98 | God | Zoek toevlucht voordat je de Koran leest |
18:20 | Slapers van de grot | Angst voor vervolging |
18:22 | God | Mensen gissen |
19:46 | Ibrahim’s vader | Bedreiging aan zijn zoon |
26:116 | Ongelovigen tot Nuh | Bedreigen Nuh |
36:18 | Ongelovigen | Dreiging met geweld |
38:77 | God | Iblis wordt verdreven |
44:20 | Musa | Angst voor vervolging |
67:5 | God | Sterrenbeeld |
81:25 | God | Beschrijving van de Koran |
Na het bestuderen van alle 14 keer dat de wortel رجم (R-J-M) in de Koran voorkomt, is één ding glashelder:
Steniging in de Koran is óf een bedreiging van ongelovigen, óf een metafoor voor leugens en verdraaiing, óf een symbool van goddelijke afwijzing.
Nooit is het een gebod, een wet of een ritueel dat van God komt.
Hoe kan het dan dat deze gruwelijke praktijk - stenen gooien, mensen doodwerpen - tóch onderdeel is geworden van "islam"?
Dat is de vraag die we onder ogen moeten durven zien.

Hadith versus Koran: Waar komt steniging eigenlijk vandaan?
Waar komt deze brute straf vandaan?
Wie heeft het idee geïntroduceerd dat overspel bestraft moet worden met steniging tot de dood?
Want wanneer je de Koran openslaat - het Boek dat compleet, beschermd en volledig gedetailleerd wordt genoemd - zul je nergens steniging als straf terugvinden. Niet één keer.
Wat is de Koranische straf voor overspel?
“De overspelige vrouw en de overspelige man, geselt elk van hen beiden met honderd geselslagen en krijgt in Gods godsdienst geen mededogen met hen, als jullie in God en de laatste dag geloven. En laat een groep gelovigen getuige zijn van hun straf.”
Koran 24:2
Hoewel deze straf streng klinkt, zijn er een paar belangrijke punten die we moeten begrijpen:
Het woord فَاجْلِدُوا (slaan) en جَلْدَةٍ (slaan tegen de huid) komen beide van de wortel ج-ل-د, die in de Koran wordt gebruikt om huid aan te duiden. Dit benadrukt dat de straf beperkt moet blijven tot het slaan van de huid, zwaardere straffen die leiden tot de dood of interne verwondingen zijn niet toegestaan.
Verder staat er dat een groep gelovigen (طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ) moet toekijken bij de uitvoering van de straf. Dit is niet bedoeld als een openbaar schouwspel of een gemene menigte, maar om te waarborgen dat de straf juist en rechtvaardig wordt uitgevoerd, met getuigen die bevestigen dat alles volgens de regels verloopt.
Reflectie over overspel en de impact op relaties
Overspel is veel meer dan een persoonlijke fout; het breekt de hechte band tussen man en vrouw en schendt de belofte van trouw die zij aan elkaar hebben gegeven.
De vertrouwensband, die essentieel is voor elke gezonde relatie, wordt ernstig beschadigd. Dit leidt tot pijn, verdriet en wantrouwen, niet alleen binnen het huwelijk maar ook in het bredere sociale netwerk. De harmonie binnen de familie kan verstoord raken, en in alle gevallen lijdt ook het welzijn van eventuele kinderen hieronder.
De straf is bedoeld om de trouw binnen de relatie te waarborgen en de sociale orde te beschermen. Het herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om onze beloften serieus te nemen en de gevolgen van het verbreken daarvan niet te onderschatten.
Toch handhaven ‘islamitische’ wetboeken, geleerden en zelfs hele regeringen de straf van steniging.
Mensen worden tot aan de middel ingegraven, omringd door een menigte, en met stenen doodgesmeten, allemaal in naam van God.
Maar waar komt dit vandaan?
Uit de hadith, niet uit de Koran.
Laten we eens kijken…
Wat zeggen de hadith hierover?
Abu Huraira rapporteerde dat een man uit de moslimgemeenschap naar de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) kwam terwijl hij in de moskee was. Hij riep hem en zei:
“Boodschapper van Allah, ik heb overspel gepleegd.”
De Profeet wendde zich af. De man herhaalde het vier keer. Toen hij voor de vierde keer getuigde tegen zichzelf, zei de Boodschapper:
“Ben je gek?”
“Nee,” zei hij.
“Ben je getrouwd?”
“Ja.”
Daarop zei de Profeet: “Neem hem en stenig hem.”
Sahih Muslim 1691 c
Ibn Shihab, een van de vertellers, zei:
“Iemand die Jabir b. ‘Abdullah dit hoorde zeggen, vertelde mij: Ik was een van degenen die hem stenigden. We stenigden hem op de plaats van het gebed (bij ‘Id of een begrafenis). Toen de stenen hem pijn deden, vluchtte hij. We pakten hem in de Harra en stenigden hem tot de dood.”
Sahih Muslim 1691 d
Abdullah b. ‘Abbas rapporteerde dat ‘Umar b. Khattab vanaf de preekstoel sprak:
“Voorwaar, Allah stuurde Muhammad (vrede zij met hem) met de waarheid en het Boek werd op hem neergezonden, inclusief het vers over steniging. Wij lazen het, onthielden het en begrepen het. De Boodschapper van Allah legde de straf van steniging op voor de getrouwde overspelige man en vrouw. Ook wij legden deze straf op na hem. Ik vrees dat de mensen het na verloop van tijd vergeten en zeggen: ‘Wij vinden de straf van steniging niet in het Boek van Allah,’ en daardoor afdwalen door deze door Allah voorgeschreven plicht te verwaarlozen. Steniging is een plicht in het Boek van Allah voor getrouwde mannen en vrouwen die overspel plegen, wanneer er bewijs is, zwangerschap, of een bekentenis.”
Sahih Muslim 1691 a
Deze bewering is zorgwekkend. Volgens deze hadith:
Er was een vers over steniging, maar dat staat niet meer in de Koran.
Mensen kunnen het vergeten, dus moeten wij het toch uitvoeren.
Maar de Koran zegt:
Wij hebben de vermaning neergezonden en Wij waken erover.
Koran 15:9
Dus wie vertrouwen we?
Een overlevering die zegt dat de Koran onvolledig is, of de Koran zelf die belooft het te beschermen?
Waarschuwingen tegen het verwerpen van Gods wet
God waarschuwt ons herhaaldelijk om alleen te oordelen naar wat Hij heeft geopenbaard:
“Wie niet oordeelt naar wat Allah heeft neergezonden, zij zijn de ongelovigen.”
Koran 5:44
Is het de rechtspraktijk uit de tijd van onwetendheid die zij nastreven? Wie heeft een betere rechtspraktijk dan God voor mensen die overtuigd zijn?
Koran 5:50
“Zal ik een ander dan Allah als rechter zoeken, terwijl Hij het Boek volledig en gedetailleerd aan jullie heeft neergezonden?”
Koran 6:114
Als wij de hadith boven de Koran verkiezen, zoeken we dan niet een andere rechter dan God?

Rituele steniging - wie heeft dit bedacht?
De obsessie met “steniging” bleef niet beperkt tot straffen.
Ze heeft zelfs haar weg gevonden naar (hajj) zelf.
Elk jaar gooien miljoenen "moslims" in Mina steentjes naar drie stenen pilaren.
Ze doen dat om een verhaal na te spelen waarin Ibrahim zogenaamd stenen naar de duivel gooide.
De menigte stroomt toe, mensen duwen, roepen, proberen dichterbij te komen. Er vallen ggewonden. Bijna elk jaar sterven er mensen.
En dat allemaal voor een ritueel dat niet één keer in de Koran wordt genoemd.
Voor een buitenstaander ziet het er bizar uit: massa’s mensen die agressief stenen gooien naar betonnen zuilen, ervan overtuigd dat ze zo de duivel wegjagen.
Maar zelfs voor een gelovige die de Koran aandachtig leest, roept het een serieuzere vraag op:
Waar komt dit vandaan?
- Niet uit de Koran.
- Niet uit de verzen over de hadj.
- Alleen uit overleveringen die pas generaties na de dood van de Profeet zijn opgeschreven.
De Koran zegt nergens dat dit moet. Er wordt zelfs niet op gezinspeeld.
En toch is het een vast onderdeel geworden - ieder jaar opnieuw, zonder discussie.
Hoe is een religie gebaseerd op leiding, helderheid en waarheid veranderd in een systeem waarin rituelen worden gevolgd zonder één enkel goddelijk gebod?
Het is geen teken van geloof.
Het is een teken van hoe ver we zijn afgedwaald…